သိေစခ်င္လုိ႕ပါ

လူတုိင္းခ်မ္းသာခ်င္ၾကသည္ လူတုိင္းၾကီးပြားခ်င္ၾကသည္ လူတုိင္းပညာတတ္ခ်င္ၾကသည္ ေလာဘအာသီသအားၿဖင္႕မတူကြဲၿပားေသာ္လည္း လုိခ်င္ေသာပန္းတုိင္ကေတာ႕အတူတူပင္။စာေရးသူလည္း
စာခ်တန္းေအာင္ခ်င္သည္ သုိေသာ္မေအာင္ၿမင္ခဲ႕ပါ ဘာေၾကာင္႕နည္းဟုစဥ္းစားၾကည္႕လွ်င္းမိမိရဲ႕အၿပစ္ပင္ၿဖစ္
ေလသည္၊တစ္ၿခားဘယ္သူမွအၿပစ္မရွိပါေခ်၊တတ္နုိင္သမွ်ေပးဆပ္ခဲ႕ေပမဲ႕ေပးဆပ္ခ်င္းရဲ႕ရလာဘ္ကေတာ႕ကုသုိလ္
တရားေတြပင္ရခဲ႕ပါသည္။ေလာကအမ်ားေလးစားေလာက္ေသာဘြဲ႕တစ္ခုေတာ႕မရခဲ႕ပါ။မရသင္႕ေသာေၾကာင္႕မရခဲ႕
တာပင္ၿဖစ္ေလသည္။သုိေသာ္လည္းအခုေတာ႕မရသင္႕ပါပဲလွ်က္ရေသာအရာေတြ လူေတြ ပုဂၢိဳလ္ေတြေပမ်ားေနသည္
ကေတာ႕နည္းနည္းမဟုတ္ မ်ားမ်ားပင္ဆန္းက်ယ္ေနသည္ကေတာ႕အမွန္ပါ။
ဥပမာၿပဆုိရလွ်င္ ရဟန္းေလာကတြင္ အမ်ားတကားလုိခ်င္ၾကေသာ ဘြဲ႕တဆိပ္တုိ႕ပင္ၿဖစ္ပါသည္။ စာေရးသူအေနၿဖင္႕
မည္သည္႕ပုဂၢိဳလ္မွ် ရည္ရြယ္ခ်င္းမ်ိဳးမရွိပါ စာဖတ္သူတုိ႕ အားလုံးသိေစခ်င္ေသာအာသီသတစ္ခုတည္းၿဖင္႕ေရးသားရၿခင္း
ပင္ၿဖစ္ပါသည္။နုိင္ငံေတာ္ကေပးအပ္ေသာ ဘြဲ႕တဆိပ္ေတာ္မ်ားသည္ဘြဲ႕တဆိပ္ေတာ္ တစ္ခုခ်င္းစီတြင္ သတ္မွတ္ထားေသာ
အရည္အခ်င္းမ်ားရွိသည္မွာအမွန္ပင္ ထုိအရာမ်ားကုိေဖာ္ၿပေနလွ်င္စာရွည္ေနမည္စုိးပါေသာေၾကာင္႕ မေဖာ္ၿပေတာ႕ပါ
ေနာက္တစ္ခ်ိန္အလွ်င္းသင္႕ေသာအခါတြင္ ေဖာ္ၿပေပးပါမည္။
စာေရးသူကုိယ္ေတြ႕ၿဖစ္ရပ္တစ္ခုကုိ ေရးသားပါရေစ စာေရသူသည္ မိမိဇာတိ ေရနံေခ်ာင္းၿမိဳ႕ ေရႊေတာင္(ပါ)တုိက္တြင္
ပထမၾကီးတန္းကုိတက္ေရာက္စဥ္အခ်ိန္ကပင္ၿဖစ္ပါသည္။မိမိသည္ စာခ်ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတိက ကုိ သတိထားကားၾကည္႕ေနမိ
သည္ ထုိဆရာေတာ္ကား စာခ်ၿခင္းအလုပ္မွာ အေတာ္ပင္ေပ်ာ္ေမြ႕ေသာဆရာေတာ္ၿဖစ္ေၾကာင္႕သိရွိရပါသည္။
လုံး၀စာမခ်ေသာေနရဟူ၍မရွိပါ။စာသင္တုိက္ထံတြင္ စာမခ်ရပါက သူသီတင္းသုံးေတာ္မူခဲ႕ေသာ ေက်ာင္းတုိက္ကုိၾကြကာ ကုိရင္ေလး
မ်ားကုိစာခ်ေပးဘုိ႕အၿမဲတမ္းသြားေလသည္။စာသင္တုိက္တြင္ ေန႕လည္ဆြမ္းဘုဥ္းေပးၿပီးေန႕လည္ တစ္နာရီနားေသာအခ်ိန္တြင္
ဆရာေတာ္သည္ ဘယ္ေတာ႕မွ အနားယူေလမရွိေပ။
ဆရာေတာ္သည္ မိမိတစ္ေနကုန္စာခ်တာ၀န္အားလုံးၿပီးေသာ္္လည္း ညဘက္တြင္မရပ္မနားကုိရင္ေလးမ်ား ႏွင္႕ည၀ါ၀င္ရြတ္ေလ႕ရွိ
ပါသည္၊တစ္ခါတစ္ရံ ယမုိက္ရြတ္ေသာ ဦးဇင္းေလးမ်ားအနားမွာသြားေရာက္ကာ အတူတကြပင္၀င္ေရာက္ကာရြတ္ေလ႕ရီပါသည္။
ရံဖန္ရံခါ စာသင္သားမ်ားနွင္႕အၿပိဳင္ ရုပ္တြက္ သရုပ္ခြဲအစရွိသၿဖင္႔ ေၿပာဆုိကာေနေလ႕ရွိပါသည္။စာသင္သားရဟန္းကုိရင္မ်ားဆြမ္းခံ
ၾကြသြားေသာ္အခါတပါးတည္းသဒၵါက်မ္း ကုိေသာ္ လည္းေကာင္း သၿဂိၤဳဟ္က်မ္းကုိေသာ္လည္းေကာင္းတစ္ပါးတည္းရြတ္ဆုိေလ႕ရွိ
သည္မွာ အၿမဲမၿပတ္ေပ။
တစ္ေန႕မွာေတာ႕ စာေရးသူ က်န္းမာေရးမေကာင္းေသာေၾကာင္႕ စာအံေက်ာင္းမသြားဘဲ မိမိေနထုိင္ရာ ေက်ာင္းေဆာင္အေရွ႕မ်က္
ႏွာစာတြင္ လမ္းေလွ်ာက္ေနစဥ္ မိမိအားလာေရာက္နုတ္ဆက္ေလသည္။
ဆရာေတာ္။ ဦးဇင္းေလး စာအံေက်ာင္းမသြားဘူးလားဘုရား၊
စာေရးသူ။ မွန္ပါ႕ဘုရား က်န္းမာေရးမေကာင္းသည္႕အတြက္ ခြင္႕စာတင္ၿပီးမတက္ဘဲေနတာပါဘုရား။
မိမိသည္ အေတာ္ပင္လန္႕သြားမိပါသည္။ မိမိကုိ ရုိရုိေသေသေၿပာဆုိေသာအၿခင္းအရာေတြကုိၾကားရေသာအခါအေတာ္ပင္
လန္႕သြားမိပါသည္။
သုိ႕ေသာ္လည္း မိမိသည္ ေၾကာက္ေၾကာက္ႏွင္႕ပင္ ဆရာေတာ္အားေမးခြန္းေလးေမးရန္ ေတာင္းပန္ေသာအခါ ဆရာေတာ္က
ေမးရန္ခြင္႕ၿပဳေသာေၾကာင္႕မိမိေမးၿမန္းမိေလသည္။
ဆရာေတာ္ အခုေခတ္မွာ ဘြဲ႕တဆိပ္ေတာ္ေတြေခတ္စားေနတာ ဆရာေတာ္လည္း စာခ်လာတာ ၁၅ ႏွစ္ေတာင္ရွိၿပီ ဘြဲ႕ေလးဘာေလးမ်ားမေလွ်ာက္ဘူးလားဘုရား- ဟု ပင္္ အရဲ႕စြန္႕ကာေလွ်ာက္ထားလုိက္သည္။
ဆရာေတာ္သည္မိမိအား မဆုိင္းမတြပင္ ဦးဇင္းေလး ဘြဲ႕တဆိပ္ရတာ က အတုရတာပါဘုရား အဲဒီဘြဲ႕တဆိပ္က အရွင္ဘုရားတုိ႕
တပည္႕ေတာ္တုိ႕အားလုံးကုိ အပါယ္ ဘ၀ကုိမေရာက္ေအာင္ဘာမွအာမခံခ်က္မေပးဘူး အဲဒီေတာ႔ ဘာလုပ္မွာလဲဘြဲ႕ရေတာ႕ေကာ
မိမိ မွားသြားေၾကာင္းခ်က္ခ်င္းသိလုိက္ပါၿပီ။ ဆရာေတာ္၏မိန္႕ၾကားခ်က္လည္းေသြးထြက္ေအာင္မွန္ပါသည္။
ထုိဆရာေတာ္မိန္႕ၾကားလုိက္သလုိပင္အပါယ္ဘ၀ကေတာ႕စိတ္မခ်ရတာကေတာ႕ဇရာနုႈန္းအၿပည္႕ပင္ သုိ႕ေသာ္လည္း
ယေန႕ၿမန္မာနိုင္ငံေတာ္တြင္ ဘြဲ႕တဆိပ္ရဘုိ႔အေတာ္ပင္ လုံးပန္းေနရသည္ကုိမိမိကုိယ္တုိင္ပင္ေတြ႕ရွိခဲ႕ရပါသည္။အခ်ိဳ႕ေသာ
ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ားကေတာ႕လုံး၀မလုိအပ္ေၾကာင္႔ၿပဆုိၾကေလသည္။ထုိဆရာေတာ္မ်ားကေတာ႕လက္ခ်ိဳ႕ကာ ေရလုိ႕ရပါသည္
စာေရးသူဒီစာကုိေရးရခ်င္သည္ တစ္ၿခားေသာရည္ရြယ္ခ်က္မပါသည္မွာအမွန္ပင္ၿဖစ္ပါသည္။မည္သူကုိမွ်လည္းမရည္ရြယ္ပါ။
သိေစခ်င္ေသာေၾကာင္႕ေရးသားရၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။။
ယေန႔နုိင္ငံေတာ္ကေပးအပ္လာေသာဘြဲ႕တဆိပ္သည္ အဆိပ္ပင္ေရေလာင္းၿဖစ္သြားမွာစုိးရိမ္မိေသာေၾကာင္႔ရင္ထဲမွာလာေသာ
ခံစားခ်က္ကေလးကုိထုတ္ေဖာ္ၿခင္းမွ်ပါ။
ထုိေပးအပ္လုိက္ေသာ ဘြဲ႕တဆိပ္ေတာ္ၿဖင္႕ မင္း၏အေစအပါးသုိ႕မေရာက္ေစခ်င္ပါ။မင္း၏အမႈေတာ္ထမ္းမၿဖစ္ေစခ်င္ပါ။
မိမိတုိ႕ စာသင္သားမ်ားသည္လည္းေနာက္ေနာင္ လူၾကီးေနရာသုိ႕အမွန္ပင္ေရာက္ရွိၾကရပါဦးမည္ ထုိအခါ အပါယ္လြတ္ေၾကာင္း
လက္မွတ္ကုိရယူကာ အေစအပါးၿဖစ္ေသာ လက္မွတ္ကုိ ပယ္ခြါ၍ အမ်ိဳးဘာသာသာသနာကုိေစာင္႔ေရွာက္နုိင္ေသာ သာသနာ႕အာဇာနည္းမ်ားၿဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားကာ မိမိတုိ႕ရဲ႕ လက္ေပၚမွာ ၾကီးၿပင္းလာမည္႕ တပည္႕မ်ားကုိလည္း အမ်ိဳးးဘာသာ
သာသနာ အတြက္ေပးဆပ္နုိင္ၾကေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားၿဖစ္ေပၚေအာင္ ေမြးဖြားနုိင္ၾကပါေစလုိ႕ စာေရးသူဆႏၵၿပဳရင္-------------
အမွားမကင္းေသာေၾကာင္႕ အမွားပါရင္ ခြင္႕လြတ္ပါ။